A-má kin-nî 85 hòe, tī Pîn-tong-chhī khui
kám-á-tiàm.
她上小學正好是躲空襲的時候。
I tha̍k sió-ha̍k ê sî tú-hó té bih
khong-si̍p,
25歲結婚前，她在萬丹鄉賣屏東客運車票，
25 hòe kiat-hun chêng i tī Bān-tan-hiong bē
kheh-ūn ê chhia-phiò,
35歲她去工廠工作，看著屏東工業區發展
35 hòe i khì kang-tiûⁿ chò-kang, khòaⁿ
Pîn-tong Kang-giap-khu ê hoat-tián,
45歲留在家中照顧公婆，接手雜貨店生意一直到今天。
45 hòe lâu tī chhù-lāi chiàu-kò͘
ta-ke-koaⁿ, chiap kám-á-tiàm ê seng-lí , it-ti̍t kàu chím-má.
空襲時怎麼上課？
Khong-si̍p ê sî boeh án-chóaⁿ siōng-khò?
工廠女工的一天怎麼過？
Kang-tiûⁿ lú-kang ê chi̍t-ji̍t án-chóaⁿ kòe?
屏東工業區原來種什麼？
Pîn-tong Kang-giap-khu pún-lâi chèng siáⁿ?
阿嬤有自己的粉專《雜貨店的故事》喔!
A-má ū ka-tī e bê-chiòng-ia̍h
拍這張照片的攝影師是她的孫子黃見達。
Hip chit tiuⁿ siòng-phìⁿ ê lâng si a-má ê sun-á 黃見達
請收聽屏東阿嬤的故事
Chhiáⁿ siu-tiāⁿ Pîn-tong a-má ê kò͘-sū
沒有留言:
張貼留言